| مادها مردماني آريايي نژاد بودند كه در ابتداي قرن هفتم يا آخر قرن هشتم ق.م دولت ماد را تأسيس كردند . آنچه از اين دوره در دست است ، به اندازه‌اي نيست كه بتوان تاريخ موسيقي اين روزگار را به خوبي نشان داد . اما از شواهد ديگر تا حدي مي‌توان به آنچه در اين دوره رواج داشته است ، پي برد . يكي از مهمترين وقايعي كه تاريخنگاران ، با احتمال بسيار بدين دوره مربوط مي‌دانند ، ظهور زرتشت پيامبر است . با آنكه زمان زرتشت به درستي روشن نيست و به اختلاف از حدود 600 ق . م تا سده‌هاي 7 و 6 ق . م حدس زده شده است ، ولي مي‌توان زندگي او را در دوران ماد حدس زد . مي‌دانيم كه مهمترين دستورهاي ديني زرتشت گاتهاست و اكنون تنها بخشي از اوستاست كه بايد به آواز خواند ؛ چندانكه گفته‌اند ، به آواز نخواندن گاتها يا ممانعت از خواندن آن ، گناهي بزرگ است . همچنين بعدها تفسير و ترجمة پهلوي اوستا را نيز با آهنگ و آواز خوش مي‌خوانده‌اند . در روزگار ما نيز ، همچنان اوستا را به گونه‌اي آهنگين و نيايش‌وار مي‌خوانند و اين سنت نزد پارسيان يعني مهاجران ايراني مقيم هند و نيز زرتشتيان مقيم ايران همچنان پا بر جاست .
بدين سان مي‌توان دريافت كه موسيقي مبتني بر گاتهاي زرتشت ، يا به تعبير ديگر ، موسيقي « گاهاني » در دورة مادها رواج داشته و تا به امروز به حيات خود اادامه داده است . بر اين اساس ، گذشته از ديگر كاربردهاي موسيقي در دوره‌هاي بعد ، مي‌توان حدس زد كه سرچشمة اصلي موسيقي مردم ايران زمين در ادوار بعدي موسيقي گاهاني و در حقيقت مذهبي و نيايشي ِ آنان بوده است .
| 
